Stereotaktiese radiochirurgie
Stereotaktiese radiochirurgie (SRS) is 'n nie-indringende chirurgiese prosedure wat presies 'n gefokusde bestralingsmiddel bied om gewasse of ander abnormaliteite binne die brein, ruggraat of ander komponente van die raam te behandel. Ten spyte van sy oproep, is dit nie meer sekerlik chirurgiese operasie binne die konvensionele gevoel nie, aangesien daar geen insnyding betrokke is nie. In plaas daarvan is meer as een straal van bestraling presies gesentreer op die teikenarea, wat selfs publisiteit vir omliggende gesonde weefsel verminder. Hierdie oormatige stadium van akkuraatheid maak voorsiening vir effektiewe behandeling met minimale aspek-effekte. SRS-bestraling word gewoonlik gebruik om klein of ontoeganklike gewasse, arterioveneuse misvormings (AVM's), trigeminale neuralgie en ander toestande te behandel.
Bespreek 'n afspraakOor Stereotaktiese Radiochirurgie
Stereotaktiese radiochirurgie (SRS) hou dikwels verband met die behandeling van spesifieke mediese toestande soos breingewasse, arterioveneuse misvormings (AVM's), trigeminale neuralgie of ander anatomiese abnormaliteite - en toestandverwante. SRT Bestraling word normaalweg gegee deur 2 tot 5 behandelings oor een of twee weke van die tydperk. Stereotaktiese radiochirurgie is 'n ander tipe behandeling. Dit word slegs in 'n enkele sessie uitgevoer. Korttermyn newe-effekte van SRS-bestraling kan moegheid, hoofpyn, naarheid en tydelike swelling of irritasie by die behandelingsplek insluit. Langtermyn nadelige effekte sluit in bestraling-geïnduseerde veranderinge in breinweefsel, soos breinveranderings of bestralingsberoerte, hoewel dit skaars is, word die voordele van SRS dikwels deur die risiko's oortref, aangesien gereelde opvolg deur gesondheidswerkers noodsaaklik is Enige moontlike newe-effekte word gemonitor en behandeling bly doeltreffend. Stereotaktiese radioterapie (SRT) verskaf radioterapie vanaf verskeie plekke rondom die liggaam. Die vesels ontmoet in die blaas. Dit beteken dat die gewas voldoende bestraling ontvang, en die omliggende weefsel ontvang baie min bestraling. Dit verminder die risiko van newe-effekte.
Prosedure van Stereotaktiese Radiochirurgie
Imaging: Hoë-resolusie-beelding, insluitend MRI- of CT-skanderings, word gebruik om die gewas of abnormaliteit presies te ontdek en die rol daarvan te karteer wanneer dit by omliggende stelsels kom.
Behandeling beplanning: Met behulp van gespesialiseerde rekenaarsagteware beplan bestralingsonkoloë en wetenskaplike fisici die middel. Hulle bepaal die optimale dosis en hoeke om bestraling na die doelgebied in te stuur terwyl publisiteit vir gesonde weefsel tot die minimum beperk word.
Immobilisasie: Om akkuraatheid tydens behandeling te verseker, word die aangetaste persoon geplaas en geïmmobiliseer met 'n pasgemaakte kopraam, masker of liggaamsvorm. Dit vergemaklik die handhawing van konstante posisionering deur die hele stelsel.
Behandeling vervoer: Tydens die werklike middel lê die geaffekteerde persoon sonder probleme op 'n behandelingstoonbank, terwyl 'n stelsel, saam met 'n lineêre versneller of gammames, merkbaar geteikende bestralingsstrale na 'n toepaslike plek van die gewas of abnormaliteit kan verskaf. Die bestraling word vanuit meer as een hoek gesentreer om na die doelwit te konvergeer, terwyl blootstelling aan omliggende weefsels tot die minimum beperk word.
Monitering en nakoming: Na die behandelingsessie word lyers tipies vir 'n geruime tyd gemonitor om seker te maak daar is nie onmiddellike hoofpyne nie. Opvolgafsprake word geskeduleer om die doeltreffendheid van die behandeling te evalueer en te monitor vir enige vermoë newe-effekte of herhaling van die toestand.
