Servikale sering

Servikale cerclage is 'n tegniek wat gebruik word om die serviks te versterk en te voorkom dat dit voortydig uitbrei. Die serviks speel 'n deurslaggewende rol in die ondersteuning van 'n swangerskap deur toe te bly totdat kraam begin. In gevalle van servikale ontoereikendheid kan die serviks te vroeg begin verwyd, wat die risiko van voortydige geboorte of miskraam verhoog. Servikale cerclage word uitgevoer om strukturele ondersteuning aan die serviks te bied en sy integriteit regdeur die swangerskap te behou.

Die prosedure word tipies onder spinale of algemene narkose uitgevoer en behels die plasing van hechtings (steke) om die serviks. Die cerclage word gewoonlik verwyder op ongeveer 37 weke van swangerskap of vroeër as daar tekens van kraam of ander komplikasies is.

Terwyl servikale cerclage die risiko van voortydige geboorte aansienlik kan verminder, is dit nie sonder risiko's nie. Potensiële komplikasies sluit in infeksie, bloeding, voortydige skeuring van membrane of irritasie van die serviks.

Tipes servikale cerlage

Daar is verskillende tipes servikale cerclage:

1. Profylaktiese of elektiewe cerclage: Word vroeg in die swangerskap uitgevoer, gewoonlik tussen weke 12 tot 14, vir vroue met 'n geskiedenis van servikale ontoereikendheid maar geen huidige tekens van servikale veranderinge nie.

2. Nood of Redding Cerclage: Gedoen wanneer tekens van servikale veranderinge, soos verkorting of dilatasie, later in swangerskap waargeneem word. Dit is dikwels 'n meer riskante scenario, maar die cerclage kan steeds voordelig wees om premature geboorte te voorkom.
   

3. Transabdominale serclage: Voorbehou vir gevalle waar tradisionele cerclage-metodes nie haalbaar is nie of misluk het. Dit behels die plasing van 'n band om die serviks deur 'n abdominale insnyding.

Servikale cerclage is 'n chirurgiese prosedure wat uitgevoer word om die serviks tydens swangerskap te versterk, wat die risiko van voortydige geboorte of miskraam verminder by vroue met servikale ontoereikendheid of sekere servikale probleme. Die prosedure behels die volgende stappe:

1. Tydsberekening: Servikale cerclage word gewoonlik tussen die 12de en 14de weke van swangerskap uitgevoer, hoewel dit in sekere gevalle tot die 24ste week gedoen kan word. Die tydsberekening hang af van die individu se mediese geskiedenis en die assessering van servikale lengte.

2. Narkose: Servikale cerclage kan uitgevoer word onder algemene narkose, streeksnarkose (soos epidurale of spinale narkose), of plaaslike narkose, afhangende van die voorkeur van die pasiënt en die gesondheidsorgverskaffer.

3. Chirurgiese tegniek: Die prosedure kan uitgevoer word met behulp van verskillende tegnieke, insluitend die McDonald- of Shirodkar-metode. In die McDonald-tegniek word 'n hegting om die serviks geplaas en stywer om ondersteuning te bied. Die Shirodkar-tegniek behels 'n meer uitgebreide chirurgiese prosedure, waar 'n klein gedeelte van die serviks gedissekteer word om 'n tonnel vir die hechting te skep.

4. Na-prosedure sorg: Na die servikale cerclage kan die pasiënt aangeraai word om fisieke aktiwiteit te beperk, swaar opheffing te vermy en van seksuele omgang te onthou om die risiko van komplikasies te verminder. Gereelde voorgeboortelike ondersoeke en monitering van servikale lengte sal gedurende die swangerskap uitgevoer word.

5. Verwydering van Cerclage: In sommige gevalle word die servikale cerclage naby die einde van die swangerskap verwyder, hetsy deur 'n beplande prosedure of tydens kraam. Dit laat die serviks toe om natuurlik te verwyd vir die geboorte van die baba.

Servikale steek verwyderingsprosedure

Servikale steekverwydering, wat tipies in die latere stadiums van swangerskap gedoen word of wanneer die risiko van premature kraam verminder het, behels 'n vinnige en relatief pynlose prosedure. Deur 'n spekulum te gebruik, kry die gesondheidsorgverskaffer toegang tot die serviks, sny en verwyder die steke wat tydens die servikale cerclage geplaas is, versigtig. Hierdie verwydering is dikwels 'n eenvoudige buitepasiëntprosedure, wat 'n paar minute duur, en word oor die algemeen goed deur die pasiënt verdra sonder dat narkose nodig is. Na verwydering word die serviks gemonitor om te verseker dat dit gesluit bly, en verdere voorsorgmaatreëls kan aangeraai word om voortydige kraam te voorkom.