جراحی ستون فقرات اسکولیوز

اسکولیوز اختلالی است که در آن ستون فقرات به طور غیر طبیعی به یک طرف خم می شود. جراحی ستون فقرات اسکولیوز تکنیکی است که ستون فقرات را در بیماران مبتلا به این عارضه صاف می کند. هنگامی که انحنا شدید است، به سرعت پیشرفت می کند، یا باعث ناراحتی یا مشکلات تنفسی می شود، جراحی اغلب توصیه می شود. علت شناسی جراحی اسکولیوز را می توان به عنوان ایدیوپاتیک، مادرزادی یا عصبی عضلانی طبقه بندی کرد. این روش ممکن است چندین ساعت طول بکشد و بیمار احتمالاً نیاز به بهبودی دارد و برای چند روز در بیمارستان تحت نظر است. تعدادی از علائم وجود دارد که ممکن است به جراحی اسکولیوز اشاره کند.

چه چیزی باعث اسکولیوز می شود؟

اسکولیوز وضعیتی است که در آن ستون فقرات به پهلو خم می شود و به جای صاف بودن، شکل "S" یا "C" را تشکیل می دهد. علت دقیق اسکولیوز اغلب ناشناخته است، اما در اینجا برخی از عوامل رایجی که می توانند منجر به این عارضه شوند آورده شده است:

1. اسکولیوز ایدیوپاتیک: این شایع ترین نوع است و علت آن ناشناخته است. معمولاً در دوران نوجوانی ایجاد می شود و بیشتر دختران را مبتلا می کند. عوامل ژنتیکی ممکن است نقش داشته باشند، زیرا می تواند در خانواده ها ایجاد شود.

2. اسکولیوز مادرزادی: این نوع زمانی اتفاق می افتد که کودک با ستون فقراتی که به درستی شکل نگرفته به دنیا می آید. مهره ها (استخوان های ستون فقرات) ممکن است بدشکل یا به هم جوش بخورند.

3. شرایط عصبی عضلانی: برخی از شرایط پزشکی، مانند فلج مغزی یا دیستروفی عضلانی، می توانند بر عضلات و اعصاب حمایت کننده از ستون فقرات تأثیر بگذارند و منجر به اسکولیوز شوند.

4. اسکولیوز Degenerative: این نوع اغلب در بزرگسالان به دلیل تغییرات مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات، مانند آرتریت یا انحطاط دیسک رخ می دهد، که می تواند باعث انحنای ستون فقرات در طول زمان شود.

5. آسیب یا تروما: صدمات وارده به ستون فقرات، مانند شکستگی، در صورت بهبود نامناسب استخوان ها می تواند منجر به اسکولیوز شود.

خطرات و مزایای جراحی ستون فقرات اسکولیوز

مزایا:

1. وضعیت بدنی بهبود یافته: جراحی می تواند انحنای ستون فقرات را اصلاح کند و منجر به وضعیت و تراز بهتر شود.

2. تسکین درد: بسیاری از بیماران پس از جراحی کاهش کمر درد و ناراحتی را تجربه می کنند.

3. افزایش تحرک: بیماران اغلب پس از جراحی حرکت و شرکت در فعالیت های بدنی را آسان تر می کنند.

4. پیشگیری از پیشرفت: جراحی می تواند از بدتر شدن انحنا جلوگیری کند که به جلوگیری از عوارض بعدی کمک می کند.

5. بهبود کیفیت زندگی: با بهبود وضعیت بدن و کاهش درد، بسیاری از بیماران احساس اعتماد به نفس بیشتری می کنند و کیفیت زندگی بهتری دارند.

خطرات:

1. عفونت: خطر عفونت در محل جراحی وجود دارد که ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشد.

2. از دست دادن خون: جراحی می تواند منجر به از دست دادن قابل توجه خون شود و برخی از بیماران ممکن است نیاز به تزریق خون داشته باشند.

3. آسیب عصبی: در موارد نادر، جراحی می تواند به اعصاب آسیب برساند و منجر به بی حسی، ضعف یا درد در پاها شود.

4. مشکلات پیچ یا میله: ایمپلنت‌هایی که برای تثبیت ستون فقرات استفاده می‌شوند ممکن است جابه‌جا شوند یا بشکنند و احتمالاً به جراحی دیگری نیاز دارند.

5. خطرات بیهوشی: مانند هر عمل جراحی، خطراتی در ارتباط با بیهوشی وجود دارد، از جمله واکنش های آلرژیک یا مشکلات تنفسی.

6. ریکاوری طولانی: بهبودی ممکن است زمان ببرد و بیماران ممکن است برای بازیابی قدرت و تحرک نیاز به فیزیوتراپی داشته باشند.

قبل از جراحی:

1. معاینه: بیماران ابتدا با یک جراح ستون فقرات ملاقات می کنند تا در مورد وضعیت، علائم و گزینه های درمانی خود صحبت کنند. جراح خطرات و مزایای جراحی را توضیح خواهد داد.

2. تست های قبل از عمل: بیماران ممکن است تحت آزمایش های مختلفی از جمله اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن برای ارزیابی انحنای ستون فقرات و سلامت کلی قرار گیرند.

3. بررسی تاریخچه پزشکی: پزشک سابقه پزشکی بیمار، از جمله هرگونه جراحی، داروها و آلرژی های قبلی را بررسی می کند.

4. مشاوره بیهوشی: بیماران با یک متخصص بیهوشی ملاقات خواهند کرد تا در مورد گزینه های بیهوشی و خطرات احتمالی صحبت کنند.

5. دستورالعمل های قبل از عمل: بیماران دستورالعمل هایی را در مورد آماده شدن برای عمل جراحی مانند ناشتا بودن و قطع برخی داروها دریافت خواهند کرد. آنها همچنین ممکن است نیاز داشته باشند ترتیبی بدهند که کسی بعد از عمل آنها را به خانه برساند.

در طول جراحی:

1. بیهوشی: در روز جراحی به بیماران بیهوشی داده می شود تا اطمینان حاصل شود که در طول عمل راحت و بدون درد هستند. این ممکن است بیهوشی عمومی (جایی که بیمار کاملاً در خواب است) یا بیهوشی منطقه ای (جایی که فقط یک ناحیه خاص بی حس می شود) باشد.

2. تقسیم: جراح بسته به نوع جراحی در حال انجام، برشی در امتداد پشت، چه در وسط یا پهلو ایجاد می کند.

3. اصلاح ستون فقرات: جراح با دقت مهره ها (استخوان های ستون فقرات) را در موقعیت صحیح قرار می دهد. این ممکن است شامل برداشتن بخش‌های کوچک استخوان یا مواد دیسک و استفاده از میله‌ها و پیچ‌های فلزی برای تثبیت ستون فقرات باشد.

4. فرآیند همجوشی: در بسیاری از موارد، مواد پیوند استخوان بین مهره‌ها قرار داده می‌شود تا در طول زمان به یکدیگر جوش بخورند. این باعث تثبیت ستون فقرات می شود و به جلوگیری از انحنای بیشتر کمک می کند.

5. بستن برش: پس از اتمام اصلاح و تثبیت، جراح برش را با استفاده از بخیه یا منگنه می بندد.

بعد از جراحی:

1. اتاق ریکاوری: بیماران به اتاق ریکاوری منتقل می شوند که در آن کادر پزشکی علائم حیاتی آنها را هنگام بیدار شدن از بیهوشی کنترل می کند.

2. مدیریت درد: پزشکان داروهای مسکن برای کمک به مدیریت ناراحتی ارائه می دهند. همچنین ممکن است بیماران برای جلوگیری از عفونت آنتی بیوتیک دریافت کنند.

3. اقامت در بیمارستان: اکثر بیماران تا چند روز پس از جراحی در بیمارستان می مانند. در طول این مدت، آنها تشویق می شوند که حرکت کنند و راه بروند تا بهبودی را بهبود بخشند.

4. فیزیوتراپی: بیماران پس از ترخیص معمولاً فیزیوتراپی را برای بازیابی قدرت و تحرک شروع می کنند. فیزیوتراپیست ها آنها را از طریق تمریناتی که ایمن و مفید هستند راهنمایی می کنند.

5. قرارهای بعدی: بیماران برای نظارت بر بهبود و بررسی تراز ستون فقرات از طریق اشعه ایکس، قرار ملاقات های بعدی با جراح خود خواهند داشت.

6. مراقبت بلند مدت: ممکن است چندین ماه طول بکشد تا ستون فقرات به طور کامل بهبود یابد. به بیماران توصیه می شود که توصیه های پزشک خود را در مورد فعالیت ها، برداشتن محدودیت ها و فیزیوتراپی دنبال کنند.