Rawatan Fraktur Femur

Fraktur femur sering dikaitkan dengan gejala yang berbeza, menunjukkan kecederaan yang ketara pada tulang paha. Tanda-tanda biasa termasuk:

• Sakit Teruk: Kesakitan serta-merta dan sengit di paha, menjadikan penahan berat atau pergerakan tidak dapat ditanggung.
• Bengkak dan Lebam: Bengkak dan lebam yang cepat di sekitar paha akibat kerosakan tisu dan pendarahan.
• Ketidakupayaan Menanggung Berat: Kesukaran atau ketidakupayaan sepenuhnya untuk meletakkan berat pada kaki yang terjejas.
• Kecacatan: Kecacatan yang boleh dilihat atau kedudukan yang tidak normal pada kaki, menunjukkan kemungkinan patah tulang.
• Julat Pergerakan Terhad: Mengurangkan keupayaan untuk menggerakkan sendi pinggul atau lutut akibat kesakitan dan ketidakstabilan.

Diagnosis:

Mendiagnosis patah tulang paha melibatkan gabungan penilaian klinikal dan kajian pengimejan:

• Pemeriksaan fizikal: Pemeriksaan menyeluruh oleh profesional penjagaan kesihatan termasuk menilai kaki yang cedera untuk kecacatan, bengkak dan kelembutan. Keupayaan pesakit untuk menanggung berat badan dan melakukan pergerakan tertentu juga dinilai.
• X-ray: Pengimejan sinar-X ialah alat diagnostik utama untuk menggambarkan tahap dan lokasi patah tulang paha. X-ray memberikan imej terperinci yang membantu menentukan jenis patah tulang dan membimbing keputusan rawatan.
• Imbasan CT: Dalam sesetengah kes, terutamanya untuk patah tulang yang kompleks atau apabila butiran tambahan diperlukan, imbasan tomografi (CT) yang dikira boleh dilakukan untuk mencipta imej keratan rentas terperinci tulang paha yang patah.
• MRI (Pengimejan Resonans Magnetik): MRI boleh digunakan untuk menilai kecederaan tisu lembut, seperti ligamen atau kerosakan otot, yang mungkin mengiringi patah tulang paha.
• Kajian Vaskular dan Saraf: Dalam situasi tertentu, kajian tambahan seperti penilaian vaskular dan saraf mungkin dijalankan untuk menilai potensi kerosakan pada saluran darah dan saraf di sekitar tapak patah tulang.

Rawatan patah tulang femur melibatkan pelbagai pilihan yang disesuaikan dengan ciri khusus patah tulang dan pesakit individu. Pendekatan rawatan utama termasuk:

• Kaedah Tanpa Pembedahan:

  • pemutus: Untuk jenis patah tulang femur tertentu, terutamanya pada kanak-kanak atau kes yang kurang teruk, tuangan boleh digunakan untuk melumpuhkan kaki dan menggalakkan penyembuhan.

  • Daya tarikan: Daya tarikan melibatkan penggunaan daya tarikan berterusan pada kaki yang terjejas menggunakan pemberat dan takal. Kaedah ini sering digunakan untuk menjajarkan dan menstabilkan tulang, terutamanya dalam situasi kecemasan.

  • Penetapan Luaran: Penetapan luaran menggunakan pin logam atau skru yang dimasukkan ke dalam tulang di atas dan di bawah tapak patah, disambungkan oleh bingkai luaran. Ini menstabilkan patah tulang dan membolehkan penyembuhan tanpa campur tangan pembedahan langsung.

• Intervensi Pembedahan:

  • Memaku Intramedullary: Prosedur pembedahan biasa melibatkan memasukkan batang logam (paku) ke dalam bahagian tengah femur yang berongga untuk menstabilkan patah tulang. Kaedah ini membolehkan mobilisasi awal dan mengurangkan risiko bukan kesatuan.

  • Pengurangan Terbuka dan Penetapan Dalaman (ORIF): Ini melibatkan pembedahan menjajarkan semula tulang yang patah dan mengamankannya dengan skru, plat atau peranti dalaman yang lain. ORIF sering digunakan untuk patah tulang yang kompleks atau tersesar.

  • Penetapan Plat: Plat dan skru digunakan untuk menstabilkan bahagian yang patah. Kaedah ini amat berfaedah dalam kes di mana nailing intramedullary mungkin tidak sesuai.