Pembedahan rekonstruktif

Jika mana-mana bahagian badan anda rosak, disebabkan kecederaan, penyakit, kongenital, maka pembedahan rekonstruktif adalah rawatan yang lebih baik untuk anda. Matlamat utama pembedahan rekonstruktif adalah untuk memulihkan kedua-dua fungsi dan rupa kawasan yang terjejas, dan untuk memperbaiki kualiti hidup pesakit. Pembedahan muka jenis ini berbeza daripada pembedahan kosmetik, yang tertumpu terutamanya pada meningkatkan penampilan dan bukannya memulihkan fungsi normal. Rhinoplasty (pembedahan hidung) ialah contoh bagaimana ia boleh mengelirukan untuk mengenali prosedur sebagai pembedahan kosmetik atau pembedahan rekonstruktif.

Isu Diatasi: Kecacatan kongenital (seperti celah bibir dan lelangit), kecederaan traumatik (seperti patah tangan atau muka), kecacatan berkaitan kanser (seperti pembinaan semula payudara selepas mastektomi), dan kecacatan fungsi (seperti kecacatan tangan atau anggota badan) hanyalah beberapa isu yang pembedahan rekonstruktif bertujuan untuk menangani.

Punca Asas: Pelbagai faktor, termasuk genetik, trauma, kecederaan, kecacatan kelahiran, prosedur pembedahan (seperti pembuangan kanser), atau penyakit (seperti kecederaan terbakar atau kanser kulit) yang menyebabkan kehilangan tisu, kecacatan atau defisit fungsi, boleh mengakibatkan keperluan untuk pembedahan rekonstruktif.

Strategi rawatan: Objektif utama prosedur rekonstruktif adalah untuk memulihkan kedua-dua bentuk dan fungsi menggunakan pelbagai teknik, termasuk pembedahan mikro, meletakkan implan, pemindahan tisu, membina semula flap, dan peranti prostetik. Bergantung pada jenis dan keterukan kecacatan atau kecederaan yang dirawat, strategi berbeza boleh digunakan untuk meningkatkan kualiti hidup serta penampilan fizikal.

Teknik Digunakan untuk Pembedahan Rekonstruktif

Pembedahan endoskopik: Endoskop, tiub sempit dengan kamera dan cahaya terang, digunakan untuk pembedahan endoskopik. Ia hanya dimasukkan melalui hirisan kecil. Imej yang ditangkap oleh kamera dihantar semula ke skrin, yang membolehkan pakar bedah melihat cara dia memasukkan endoskop ke dalam badan. Pengendali boleh menggunakan endoskop ini untuk melaksanakan operasi kraf alat pembedahan. Melalui hirisan berasingan, setiap instrumen pembedahan sebenar dimasukkan.

Pembedahan Kepak: Pembedahan kepak merujuk kepada pemindahan tisu normal dan penting dari satu tapak dalam tubuh manusia ke tapak lain, biasanya untuk memperbaiki kawasan di mana kulit, lemak, pergerakan otot dan/atau sokongan rangka telah hilang atau berkurangan dengan ketara. Terdapat pelbagai kaedah yang boleh digunakan untuk pembedahan flap kerana pelbagai kebolehgunaannya. Beberapa jenis adalah seperti berikut:

• Kepak tempatan
• Kepak serantau
• Kepak tulang/tisu lembut
• Kepak muskulokutaneus (kepak otot dan kulit)
• Kepak bebas mikrovaskular 

Teknik Laser: Laser adalah terapi yang sangat berfaedah kerana ia mengurangkan jumlah pendarahan, lebam, dan parut. Liposuction laser adalah antara aplikasi teknologi laser yang paling banyak digunakan. Pembedahan kosmetik akan menggunakan laser yang menghasilkan parut yang sangat nipis, menyebabkan sedikit lebam, dan tidak memerlukan banyak darah di kawasan tersebut. Selaras dengan lokasi dan matlamat pembedahan, pelbagai jenis laser boleh dilaksanakan. 

Cantuman Kulit: Kulit yang hilang atau rosak mungkin akan ditutup dengan cantuman kulit. Untuk memulihkan penampilan dan/atau fungsi normal, sebahagian kulit dipindahkan melalui pembedahan dari satu bahagian badan ke bahagian lain. Tapak penderma ialah lokasi di mana kulit dibuang. Tiga jenis cantuman kulit yang berbeza boleh digunakan, bergantung pada lokasi dan saiz kulit yang diperlukan: 

• Cantuman Kulit Ketebalan Selisih
• Cantuman Kulit Ketebalan Penuh
• Cantuman Kulit Komposit

Pengembangan Tisu: Dalam teknik ini, peranti seperti belon, pengembang, dimasukkan di bawah kulit. Cecair kemudiannya disuntik ke dalam pengembang. Apabila pengembang mengisi, ia meregangkan kulit dari semasa ke semasa untuk mencipta kulit baru di kawasan kulit yang rosak atau hilang.

Penilaian dan Perancangan Pesakit: Pakar bedah rekonstruktif melakukan penilaian menyeluruh terhadap pesakit untuk menentukan kecacatan yang tepat, halangan fungsi, atau kebimbangan kosmetik. Berdasarkan matlamat pesakit, kajian pengimejan, pemeriksaan fizikal dan sejarah perubatan, pelan rawatan tersuai dibuat.

Pentadbiran anestetik: Untuk menjamin keselesaan dan keselamatan pesakit, anestetik diberikan sebelum permulaan prosedur. Kerumitan pembedahan dan kesihatan pesakit akan menentukan jenis anestesia yang digunakan.

Insisi dan Akses: Untuk mencapai kawasan yang rosak, pakar bedah dengan tepat memotong di tempat yang telah dirancang. Potongan yang dibuat dengan tepat bertujuan untuk mengurangkan parut dan meningkatkan hasil pembedahan. 

Penyediaan dan Manipulasi Tisu: Bergantung pada sifat pembinaan semula, pelbagai teknik boleh digunakan untuk memanipulasi tisu, seperti penyusunan semula tisu, pengembangan tisu, pemindahan tisu (flaps), atau penggunaan implan atau prostetik. Teknik ini bertujuan untuk memulihkan bentuk, fungsi, dan estetika.

Penutupan dan Pengurusan Luka: Selepas proses pembinaan semula selesai, hirisan ditutup dengan selamat dengan jalur pelekat, staples, atau jahitan. Rawatan luka mendapat perhatian tambahan untuk mengehadkan risiko jangkitan dan menggalakkan penyembuhan optimum.

Pemantauan selepas pembedahan: Untuk memastikan kestabilan dan mengenal pasti sebarang cabaran, pesakit sentiasa diperhatikan dalam beberapa hari pertama selepas pembedahan. Seperti yang diperlukan, melegakan ketidakselesaan dan pelbagai jenis bantuan diberikan.

Pemulihan dan Pemulihan: Selepas pembedahan, pesakit melalui tempoh pemulihan dan terapi. Terapi fizikal, terapi pekerjaan dan campur tangan lain boleh digunakan dalam situasi ini untuk memaksimumkan hasil berfungsi dan memudahkan peralihan ke kawasan yang dibina semula.