โรคลูปัส Erythematosus ระบบ

อาการ: ในช่วงโรคลูปัส erythematosus (SLE) มีอาการหลายอย่างที่อาจส่งผลต่อระบบต่างๆ ของอวัยวะ สัญญาณที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ ความเหนื่อยล้า ปวดข้อ ผื่นบนผิวหนัง (รวมถึงผื่นผีเสื้อที่เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายบนใบหน้า) มีไข้ ผมร่วง ไวต่อแสง และปรากฏการณ์ที่เรียกว่า Raynaud's นอกจากนี้ SLE ยังอาจทำให้เกิดการอักเสบในไต (ไตอักเสบ) ปอด (เยื่อหุ้มปอดอักเสบ) หัวใจ (เยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ) หรือสมอง (ไข้สมองอักเสบ) ทำให้เกิดอาการเฉพาะของอวัยวะเหล่านี้

สาเหตุ: เชื่อกันว่า Systematic lupus erythematosus (SLE) มีสาเหตุมาจากความไวทางพันธุกรรม สิ่งกระตุ้นจากสิ่งแวดล้อม และการทำงานของระบบภูมิคุ้มกันที่ผิดปกติ ยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดของโรค SLE สภาวะต่างๆ เช่น โรค การถูกแสงแดด ความผันผวนของฮอร์โมน และยาบางชนิดอาจทำให้อาการรุนแรงขึ้นในผู้ที่อ่อนแอ

วิธิ: วัตถุประสงค์หลักของการรักษาโรค SLE คือการควบคุมอาการ ลดกระบวนการอักเสบ และหยุดอาการกำเริบ โดยปกติจะรวมถึงยาที่ต้องสั่งโดยแพทย์ เช่น ยาสเตียรอยด์ ยากดภูมิคุ้มกัน ยามาลาเรีย และยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ (NSAID) การรับประทานอาหารที่ดี การออกกำลังกายบ่อยๆ ลดความเครียด และการป้องกันแสงแดดคือการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตบางประการที่อาจช่วยควบคุมอาการเจ็บป่วยในขณะที่ทำให้สุขภาพโดยรวมดีขึ้น โรคเอสแอลอีต้องได้รับการควบคุมอย่างมีประสิทธิผลและหลีกเลี่ยงปัญหาด้วยการปฏิบัติตามแผนการรักษาอย่างเข้มงวดและการติดตามอย่างใกล้ชิดโดยผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์

โรคแพ้ภูมิตัวเอง: ระบบภูมิคุ้มกันมุ่งเป้าไปที่เนื้อเยื่อและอวัยวะที่มีสุขภาพดีใน Systemic Lupus Erythematosus (SLE) ซึ่งเป็นภาวะภูมิต้านตนเองที่กำลังดำเนินอยู่ซึ่งทำให้เกิดความเสียหายต่อเนื้อเยื่อและการอักเสบ

อาการ: รวมถึงความเหนื่อยล้า ความรู้สึกไม่สบายตามข้อต่อ ผื่นที่ผิวหนัง (เช่น ผื่นผีเสื้อที่สังเกตได้) ผมร่วงที่อุณหภูมิร่างกายสูง ความไวแสง และการมีส่วนร่วมของระบบต่างๆ เช่น ระบบหัวใจและหลอดเลือด ไต ปอด หรือสมอง อาจเกิดขึ้นกับโรคลูปัสทั่วร่างกาย เม็ดเลือดแดง (SLE)

สาเหตุ: แม้ว่าสาเหตุที่แท้จริงของโรคลูปัส erythematosus (SLE) จะไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่การผสมผสานที่ซับซ้อนของตัวแปรทางพันธุกรรม สิ่งแวดล้อม และฮอร์โมนนั้นเชื่อว่าจะทำให้ระบบภูมิคุ้มกันล้มเหลวในการทำงาน

วินิจฉัย: การวินิจฉัยโรค SLE เกี่ยวข้องกับการซักประวัติทางการแพทย์อย่างละเอียด การตรวจร่างกาย และการทดสอบในห้องปฏิบัติการเพื่อตรวจหาแอนติบอดีและประเมินการมีส่วนร่วมของอวัยวะ เกณฑ์ที่กำหนดโดย American College of Rheumatology มักใช้ในการวินิจฉัย

การรักษา: การรักษาโรคเอสแอลอีมีเป้าหมายเพื่อควบคุมอาการ ลดการอักเสบ และป้องกันการกำเริบของโรค โดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับการใช้ยา เช่น NSAIDs, คอร์ติโคสเตียรอยด์, ยากดภูมิคุ้มกัน และยาต้านมาลาเรีย

การจัดการไลฟ์สไตล์: การปรับเปลี่ยนไลฟ์สไตล์ เช่น การป้องกันแสงแดด การออกกำลังกายเป็นประจำ การจัดการความเครียด และการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ อาจช่วยจัดการกับอาการและปรับปรุงความเป็นอยู่โดยรวมของผู้ป่วยโรค SLE

การตรวจสอบและการสนับสนุน: การตรวจสอบอย่างสม่ำเสมอโดยผู้ให้บริการด้านการแพทย์ถือเป็นสิ่งสำคัญในการปรับแผนการรักษาและป้องกันภาวะแทรกซ้อน กลุ่มสนับสนุนและการให้ความรู้แก่ผู้ป่วยยังสามารถจัดหาทรัพยากรที่มีคุณค่าสำหรับบุคคลที่เป็นโรค SLE