درمان ارتوپدی

درمان ارتوپدی شامل مراقبت های پزشکی متمرکز بر استخوان ها، مفاصل، ماهیچه ها، رباط ها و تاندون های بدن است. هدف آن تشخیص، درمان و پیشگیری از شرایطی است که بر سیستم اسکلتی عضلانی تأثیر می‌گذارد، که شامل همه چیزهایی است که به حرکت و پایدار ماندن بدن کمک می‌کند. درمان‌های ارتوپدی می‌توانند آسیب‌هایی مانند شکستگی، رگ به رگ شدن یا پارگی رباط‌ها و همچنین شرایط مزمن مانند آرتریت یا پوکی استخوان را برطرف کنند. درمان‌ها بسیار متفاوت هستند، از فیزیوتراپی و داروها گرفته تا روش‌های جراحی مانند تعویض مفصل یا جراحی ستون فقرات. مراقبت های ارتوپدی به بیماران کمک می کند تا درد را کاهش دهند، تحرک را بهبود بخشند و قدرت را دوباره به دست آورند و به آنها اجازه می دهد راحت تر و ایمن تر به فعالیت های روزانه بازگردند.

کاندیدای ایده آل برای درمان ارتوپدی

درمان ارتوپدی برای افراد در هر سنی که مشکلات استخوانی، مفاصل، ماهیچه‌ها یا تاندون‌های خود را تجربه می‌کنند، مناسب است. نامزدهای ایده آل عبارتند از:

بیماران آسیب دیده یا تروما: کسانی که دچار شکستگی، رگ به رگ شدن، پارگی رباط یا سایر آسیب‌های ناشی از ورزش، افتادن یا تصادف هستند، می‌توانند از مراقبت‌های ارتوپدی بهره‌مند شوند.
مبتلایان به درد مزمن: افرادی که با دردهای مداوم ناشی از شرایطی مانند آرتریت، سفتی مفاصل یا کمردرد مواجه هستند ممکن است از طریق درمان تسکین یافته و تحرک بهتری پیدا کنند.
مسائل مربوط به تحرک: افرادی که با محدودیت حرکت در زانوها، لگن، شانه ها یا سایر مفاصل خود دست و پنجه نرم می کنند ممکن است برای بازیابی عملکرد به درمان ارتوپدی نیاز داشته باشند.
شرایط دژنراتیومواردی که به مرور زمان بدتر می شوند، مانند پوکی استخوان یا تنگی نخاع نیز کاندیدهای خوبی هستند.
درمان های ناموفق قبلی: بیمارانی که به درمان‌های اولیه مانند استراحت یا دارو پاسخ نداده‌اند، ممکن است مراقبت‌های ارتوپدی را برای گزینه‌های مؤثرتر در نظر بگیرند.

یک قرار ملاقات رزرو کنید

درباره درمان ارتوپدی

انواع درمان ارتوپدی

درمان های ارتوپدی به طیف وسیعی از مسائل مربوط به استخوان ها، مفاصل، ماهیچه ها و تاندون ها می پردازند. انواع درمان به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند: غیر جراحی و جراحی.

درمان های غیر جراحی:

فیزیوتراپی: این شامل تمرینات و حرکات کششی برای بهبود قدرت، انعطاف پذیری و تحرک است. فیزیوتراپی اغلب برای بهبودی از صدمات یا مدیریت شرایط مزمن مانند آرتریت استفاده می شود.
داروها: داروهای ضد التهاب و مسکن ها به کاهش درد و تورم کمک می کنند و به بیماران اجازه می دهند راحت تر حرکت کنند.
ارتز و بریس: بریس‌ها و تکیه‌گاه‌های طراحی شده ویژه به تثبیت مفاصل یا تراز صحیح کمک می‌کنند، اغلب درد را تسکین می‌دهند و به جلوگیری از آسیب بیشتر کمک می‌کنند.
تزریق: تزریق کورتیکواستروئید التهاب را کاهش می دهد و به طور موقت درد مفاصل را تسکین می دهد، در حالی که تزریق اسید هیالورونیک مفاصل را به ویژه در شرایطی مانند استئوآرتریت روان می کند.

درمان های جراحی:

آرتروسکوپی: یک روش کم تهاجمی که در آن یک دوربین کوچک در مفصل قرار داده می شود و به جراحان اجازه می دهد بافت آسیب دیده را با ابزارهای کوچک ترمیم کنند. شایع برای مشکلات زانو، شانه و مچ دست.
تعویض مشترک: در آرتریت شدید یا آسیب مفاصل، جایگزینی قسمت‌هایی از مفصل (مانند لگن یا زانو) با مواد مصنوعی می‌تواند تحرک را بازگرداند و درد را کاهش دهد.
ترمیم شکستگی: تثبیت جراحی، مانند صفحات یا پیچ، برای نگه داشتن استخوان های شکسته در زمان بهبودی استفاده می شود.
جراحی ستون فقرات: برای مشکلات جدی کمر مانند فتق دیسک یا تنگی نخاع، جراحی می تواند درد را تسکین دهد و ثبات را بهبود بخشد.

جراحی ارتوپدی یا ارتوپدی شاخه ای از جراحی است که به شرایطی مربوط به سیستم اسکلتی عضلانی مربوط می شود. جراحان ارتوپد از هر دو روش جراحی و غیرجراحی برای درمان تروماهای اسکلتی عضلانی، بیماری های ستون فقرات، آسیب های ورزشی، بیماری های دژنراتیو، عفونت ها، تومورها و اختلالات مادرزادی استفاده می کنند.

جراحی ارتوپدی چه شرایطی را درمان یا مدیریت می کند؟

اختلالات ارتوپدی مناطق وسیعی از بدن را در بر می گیرد. یک متخصص ارتوپد درمان های گسترده ای را برای مفاصل یا استخوان های از جا در رفته ارائه می دهد.

مچ دست: شایع ترین جراحی های مچ دست برای آزاد کردن تونل کارپال یا شکستگی رادیوس دیستال است.
Ankles: شکستگی مچ پا از آسیب های ورزشی رایج است. همچنین صدمات معمولی در محل کار در مکان هایی که کارگران می توانند از ارتفاعات قابل توجهی سقوط کنند یا در معرض خطرات سفر قرار دارند، وجود دارد.
باسن: رایج ترین روش های لگن ترمیم گردن فمور، شکستگی تروکانتریک یا جایگزینی مفصل ران با پروتز است.
ستون فقرات: شایع ترین عمل های ستون فقرات لامینکتومی، فیوژن ستون فقرات و عمل دیسک بین مهره ای است.
شانه ها: جراحی آرتروسکوپی می تواند برای ترمیم روتاتور کاف، رفع فشار شانه یا برداشتن ترقوه دیستال موثر باشد. برای اطلاعات بیشتر در مورد آسیب های شانه، اینجا را ببینید.
زانو: روش های ترمیم MCL و ACL از رایج ترین روش های زانو هستند. همچنین تعویض کامل زانو رایج است.

مراحل درمان ارتوپدی

قبل از جراحی ارتوپدی، شما با یک جراح ارتوپدی ملاقات خواهید کرد که در نوع جراحی مورد نیاز شما تخصص دارد. این جلسه اولیه را مشاوره یا ارزیابی می نامند. آنها یک تاریخچه پزشکی کامل می گیرند، بخشی از بدن شما را که قصد انجام عمل جراحی روی آن را دارند، بررسی می کنند، و هر گونه آزمایش تصویربرداری، مانند اشعه ایکس را بررسی می کنند تا بیشتر در مورد وضعیت شما بفهمند.

قبل از انجام مراحل:

ارزیابی و تشخیص: پزشک ارتوپد سابقه پزشکی شما را بررسی می کند، یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و ممکن است آزمایش های تصویربرداری (مانند اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن) را برای تشخیص دقیق مشکل تجویز کند.
برنامه ریزی درمان: بسته به تشخیص، پزشک برنامه درمانی را پیشنهاد می کند. این ممکن است شامل گزینه هایی مانند فیزیوتراپی، دارو، تزریق یا جراحی در صورت نیاز باشد.
تهیهبرای روش های جراحی، بیماران ممکن است نیاز به قطع مصرف برخی داروها، اجتناب از خوردن یا آشامیدن برای چندین ساعت، و ترتیبی برای حمل و نقل و مراقبت های خانگی پس از جراحی داشته باشند.

در طی مراحل:

درمان های غیر جراحی: اینها ممکن است شامل تمرینات فیزیوتراپی، تزریق یا بستن بریس باشد. این درمان ها معمولا در مطب پزشک یا یک مرکز درمانی انجام می شود.
درمان های جراحی: برای جراحی ها به بیمار بیهوش می شود تا از درد جلوگیری شود. سپس جراح این روش را انجام می دهد که می تواند شامل ترمیم رباط ها، تراز مجدد استخوان ها یا جایگزینی مفاصل آسیب دیده باشد.
نظارت: در طول عمل، تیم پزشکی علائم حیاتی و راحتی بیمار را زیر نظر دارد.

پس از انجام مراحل:

ریکاوری و توانبخشی: پس از درمان های غیر جراحی، بیماران اغلب تمرینات توانبخشی را شروع می کنند. برای موارد جراحی، بیماران ممکن است قبل از شروع فیزیوتراپی به چند روز بستری در بیمارستان نیاز داشته باشند.
مدیریت درد و مراقبت: به بیماران در مورد مدیریت درد، مراقبت از زخم و محدودیت های فعالیت برای کمک به بهبود توصیه می شود.
قرارهای بعدی: پیگیری های منظم به نظارت بر بهبودی، تنظیم برنامه درمانی و جلوگیری از عوارض بعدی کمک می کند و از بازگشت ایمن به فعالیت های عادی اطمینان می دهد.

درمان ارتوپدی